Cem Karaca - Ölüm

Ölüm bana sırıtarak gel
Ölümü öp n’olur
Yüzünde,o tanıdık riyakarlık
Çünkü nice dost dediklerim,
Sarılıp öptüklerim,
Suratlarında aynı eda
Ve sahtekarlık

Elbette haksın, haktan gelirsin
Kimi gördük ki,
Dünyaya kazık kakmış da kalmış
Heykelin bile dikilse
Sen öldükten sonra
Bakarsın tepene kuşlar kakalmış

Cahar atıp şeş oynasam
Gene yenersin beni
Ölüm bana gülerek gel
Ölümü öp n’olur
Sırtımdan vurdurma beni
Alnıma sık kurşunu
Karşıma geç,yüzüme bak ve
Öttür baykuşunu..

Beni sordun mu ölüm
İkiz kardeşin doğuma
Bağlayan ne çözen ne
Bu hayat denen düğümü
Kimi havyar yerken
Kimi soğan cücüğünü
Üç beş arşın beze sarar
Öyle gidersin