Murat Çelik - Düş Murat

Ben gülüşlerimde bir çocuk saklarım
Ellerimde hüzün oyunu
Hiçbir yere gitmeyen bir yalnızlık hali bu
Yürüyor göğsüme dogru, göğsümden sesime dogru
Kimbilir hangi şehirde unuttum adımı
Bana düştü hep beklemek
Yaşam ancak düşümde mutlu ediyor beni
Gönderiyor içime dogru, içmdeki sesime dogru
Ben hep saçlarımda ruhumu sakladım
Aynalarda yüzüm hiç görünmez
Anladım ki paylaşmak eğer verirsen sürüyor
Yaşamdan bize doğru, bizden de yaşama doğru
Şimdi soruyorum kendime
Ben hangi zaman oyuncusuyum?
Hangi zaman bahçesine
Geç inen yağmurdum